Frans Halsstraat
Frans Halsstraat 7
ALIDA VEEN-RIPPE
26 april 1876 (Hellevoetsluis) – 11 juni 1943 (Sobibor)
Frans Halsstraat 7
Alida is in Hellevoetsluis geboren. Zij is een dochter van de koopman Izaak Rippe (1843-1909) en Judith van Straten (1843-1926). Alida groeit op aan de Oostkade. Haar oom Nathan en vervolgens diens weduwe exploiteren een horlogerie in het nabijgelegen Brielle. Misschien speelt het horloge- en fijnsmederijvak een rol dat Elisabeth kennis krijgt aan de horlogemaker Cornelis Eduard Veen (1866-1921) die zich met zijn zaak in horloges en andere uurwerken vlakbij de familie Rippe aan de Oostkade vestigt met de bedrijfsnaam “Veen & Co”. Eduard Veen, zoals hij meestal in de bronnen staat vermeld, is een zoon van de in Haarlem wonende Johannes Veen en Jacoba Engelman. Op 30 april 1896 trouwen Eduard en Alida, bijna twee weken nadat Eduard officieel staat ingeschreven bij de Burgerlijke Stand van Hellevoetsluis. Het huwelijk blijft kinderloos.
Tot het voorjaar van 1907 wordt de zaak in Hellevoetsluis voortgezet, waarna een opheffingsuitverkoop wordt georganiseerd. Daarna verhuist het echtpaar Veen-Rippe naar Haarlem waar de zaak op Frans Halsstraat 7 wordt geopend. Alida en Eduard wonen boven de winkel. Op enig moment komt Alida’s zus Elisabeth inwonen aan de Frans Halsstraat. Eduard wordt bekend als aanhanger van het humanitarisme - een koepelbegrip voor bewegingen op uiteenlopende terreinen zoals vegetarisme, anti-alcohol, anti-oorlog, etc. – en hij is enige tijd voorzitter-penningmeester van Haarlem’s Eerste Boksclub.
Alida zet na het overlijden van haar man tot in de oorlog de zaak voort. Misschien laat zij na de oproep van de autoriteiten voor vertrek naar Westerbork kostbaarheden, zoals horloges en instrumenten, achter bij een bekende of in een kluis: nog op 22 september 1959 roept de curator mr. Reyer K.P. Kalbfleisch via de krant erfgenamen, schuldenaren en schuldeisers van de overledene op zich bij hem te melden. In of kort na 1943 worden er foto’s gemaakt van de voor- en de achterzijde van het pand aan de Frans Halsstraat. Gezien de ingeslagen ruiten is het waarschijnlijk dat een deel van de inboedel na het transport naar Westerbork van de twee zussen is geplunderd.
Deportatie uit Westerbork op 8 juni 1943.
Vermoord in Sobibor op 11 juni 1943.
Zij werd 67 jaar.
ELISABETH RIPPE
15 april 1891 (Hellevoetsluis) – 31 augustus 1942 (Auschwitz)
Frans Halsstraat 7
Elisabeth is in Hellevoetsluis geboren. Zij is een dochter van de koopman Izaak Rippe (1840-1909) en Judith van Straten (1843-1926). Zij groeit op aan de Oostkade in Hellevoetsluis. Elisabeth verhuist met haar moeder, dan van beroep koopvrouw, en haar broer Alexander, dan van beroep stoker, in 1911 naar Delft. Het overlijden van vader Izaak Rippe en het feit dat broer Jozeph Hartog Rippe (1871-1940) al in Delft woont, verklaren waarom de moeder met twee kinderen de overstap maakt naar Delft. Zij trekken in bij Jozeph Hartog en zijn gezin op de Nieuwe Plantage nr. 2. Jozeph Hartog expoiteert daar het hotel Wilhelmina en is in die stad een prominente verschijning: hij vertegenwoordigt als eenmansfractie de partij Gemeentebelangen in de gemeenteraad, zit in het plaatselijk bestuur van de Kamer van Koophandel en is voorzitter van de afdeling Delft van de Nederlandse Bond van Hotel-, Koffiehuis-, Restauranthouders en Slijters en stelt zich in 1929 namens de Middenpartij voor Stad en Land kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen.
Elisabeth trekt op enig moment in bij haar zus Alida Veen-Rippe in Haarlem. Haar overlijden in Auschwitz wordt officieel door de bekendmaking in de Nederlandsche Staatscourant van 19 oktober 1950.
Deportatie uit Westerbork op 28 augustus 1942.
Vermoord in Auschwitz op 31 augustus 1942.
Zij werd 51 jaar.
HENRIETTE VRIESLANDER-VAN GELDER
9 december 1887 (Amsterdam) – 21 september 1942 (Auschwitz)
Frans Halsstraat 45
Henriette van Gelder trouwde op 1 april 1942 in Haarlem met Levie Heijman Vrieslander. Zij was toen 54 jaar. Henriette was in 1934 weduwe geworden van Jesaias (Jacques) Olman, handelaar in diamanten. Jacques was een heel eind ouder en stierf op 70 jarige leeftijd. Henriette was de derde vrouw van Jacques Olman en is zo’n 18 jaar met hem getrouwd geweest. Toen zij op 28 jarige leeftijd met hem trouwde in 1916, was de enige zoon van Jacques, de componist/dirigent Israel Olman, allang volwassen en had een eigen gezin.
Henriette had twee zussen en een broer. Haar broer overleed ver voor de tweede wereld oorlog op 29 jarige leeftijd en ook een van haar zusjes overleed ver voor de Tweede wereldoorlog op 38 jarige leeftijd.
Nadat Henriette weduwe was geworden, woonde zij onder andere in Amsterdam bij haar zusje Foukje Vlessing-van Gelder en haar zwager Manus Vlessing in Amsterdam aan het Olympiaplein. Haar zus Froukje en zwager Manus hebben de oorlog eveneens niet overleefd.
Henriette was nog geen half jaar getrouwd met Levie Heijman toen zij werd opgepakt en terecht kwam in werkkamp Vledder waar zij samen met haar man Levie Vrieslander was. Op 17 september 1942 werd zij van kamp Vledder overgebracht naar Westerbork en op 18 september op transport naar Auschwitz gezet. Op dat zelfde transport was ook haar zus Froukje en haar zwager Manus. Zij werden allen bij aankomst vermoord.
Henriette werd 54 jaar.
LEVIE HEIJMAN VRIESLANDER
31 mei 1889 (Den Helder) – 22 oktober 1942 (Auschwitz)
Frans Halsstraat 45
Levie Heijman Vrieslander was van beroep koopman trouwt in 1922 met de Sophia Barend. Hij is 33 en zij 40. Sophia is sinds 1919 de weduwe van Jacob Dondorp en woonde aan de Frans Halsstraat 45. Sophia is moeder van Margaretha uit 1903, Maurits uit 1904, Eliazer uit 1906, Marianne uit 1912. Dus haar kinderen zijn dan tussen de 10 en 19 jaar oud.
Levie had met twee zussen en twee broers. Van de hele familie, broers, zussen, schoonzussen, zwagers en hun kinderen, heeft alleen zijn oudste zus met haar man de oorlog overleefd. Zij overleed in 1963.
Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt zijn alle kinderen van Sophia de deur al uit en hebben een eigen gezin. Levie is dan 50 jaar en Sophia 57. Een jaar later, in 1941, overlijdt Sophia op 59 jarige leeftijd. Zij ligt begraven op de Joodse begraafplaats aan de Amsterdamsevaart. Levi is dan weduwnaar.
Van de kinderen van Sophia Barend heeft alleen Maurits en zijn dochter Sophia (Fietje) de oorlog overleefd. De anderen zijn met echtgenoten en kinderen vermoord. Maurits dochter, Fietje, trouwt met Sal Polak en is inmiddels ook overleden. Zij kregen twee kinderen Max en Ellen.
Levie hertrouwt op 1 april 1942 met Henriette van Gelder. Levie is dan 52 jaar. Nog geen geen half jaar later is Levie opgepakt en in werkkamp Vledder ondergebracht met zijn vrouw Henriette.
Levie wordt een maand later dan zijn vrouw op 22 oktober vermoord in Auschwitz
Bereikte de leeftijd van 53 jaar.